عوارض عمل بلفاروپلاستی : پیشگیری و مدیریت

1. ارزیابی قبل از عمل

در ارزیابی اولیه، بیماران تشویق می شوند تا خواسته ها و نگرانی های خود را در مورد ظاهر زیبایی و ویژگی های عملکردی پلک های خود بیان کنند. اطمینان دادن به بیمار در مورد حفظ حریم خصوصی به تسهیل توانایی بیمار برای بیان نتیجه دلخواه خود کمک می کند. استفاده از آینه دستی با اندازه مناسب به بیمار کمک می کند تا ظاهر دلخواه خود را توضیح دهد. اگر بیمار همچنان در توصیف یا نشان دادن آنچه که می‌خواهد تغییر کند، مشکل دارد، جراح را موظف می‌کند که تا زمانی که توافق روشنی به دست نیاید، بحث را ترویج کند یا جایگزین ارائه کند – در غیر این صورت، جراحی نباید انجام شود.

برانگیختن نگرانی های خاص هر بیمار و همچنین شناسایی انتظارات غیر واقعی توسط جراح مهم است. نگرانی‌های بیماران می‌تواند بسیار متفاوت باشد، از بیزاری خاص از سرپوش جانبی، نگاه “نگاه” یا “بیش از حد” (بسیار رایج)، نگاه فرورفته (یک نگرانی رایج در بیماران جوان‌تر)، تا ترس از کوری تا نگرانی در مورد طول دوره نقاهت و درد حین و حین عمل. انتظارات غیرواقع بینانه شامل بیمارانی می شود که اصلاً تمایلی به تا زدن پلک بالایی ندارند، بیماران جراحی شده (که قبلاً اصلاح شده اند) که مایل به “بهبود” بیشتر هستند، بیمارانی که قصد دارند روز بعد از عمل جراحی به شغل پر تقاضای خود بازگردند یا کسانی که سفر را در داخل اتاق رزرو می کنند. هفته اول جراحی بیمارانی که به جراحی زیبایی به عنوان یک کالا نگاه می کنند تا یک عمل پزشکی با خطرات همراه، نباید تحت عمل جراحی قرار گیرند. در مشاوره اولیه، برای جراح مهم است که تشخیص دهد کدام بیماران غیرواقعی را می توان با اطمینان آموزش داد و جراحی کرد و کدام یک را نمی توان.

هنگامی که نگرانی های بیمار شناسایی شد، جراح باید در مورد بیماری های قلبی و تیروئید، فشار خون بالا، دیابت، دیاتز خونریزی و تشکیل اسکار کلوئید تحقیق کند. آلرژی و لیستی از داروها باید ذکر شود. بیمارانی که آسپرین، داروهای ضد انعقاد، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، ویتامین E، جینکو و سایر داروهای گیاهی مصرف می‌کنند، باید در صورت امکان تا 3 هفته قبل از عمل، مصرف آنها را قطع کنند. در معاینه بیمار، جراح باید با شرح حال و معاینه کامل چشم به دنبال بیماری چشم و دور چشم باشد. معاینه کامل چشم شامل بینایی، تحرک، استرابیسم، عدم تقارن اربیتال یا پلک، اگزوفتالموس، پتوز ابرو، و عدم تقارن، پتوز، جمع شدن پلک، ارتفاع چین پلک، نمایش صلبیه تحتانی، شلی پلک، آنتروپیون، اکتروپیون، ارزیابی خشکی چشم است. اندازه‌گیری‌های مهم برای ارزیابی شامل شقاق کف دست، فاصله رفلکس حاشیه‌ای، مقدار لاگوفتالموس و ارتفاع چین پلک است. بررسی لامپ شکاف و آزمایش شیرمر از نظر این نویسنده ضروری است

هزینه کاشت هر تار ابرو

2. برنامه ریزی جراحی

هنگام برنامه ریزی برای انجام بلفاروپلاستی پلک فوقانی، تعیین میزان پوست اضافی در پلک های فوقانی، میزان چربی اضافی یا افتادگی، موقعیت غدد اشکی و وسعت پوشش جانبی و برآمدگی داخلی مهم است. هنگام آماده شدن برای بلفاروپلاستی پلک تحتانی، ویژگی های مهمی که باید به آن توجه کرد عبارتند از: مقدار پوست اضافی و وجود ریتیدهای ریز (چروک ها)، افتادگی چربی (کمیت و محل)، کیسه های مالار یا فستون، شلی پلک، نمای اسکلرال و ویژگی های رنگدانه ای. ویژگی های نژادی، قومی، یا مادرزادی صورت بیمار باید یادداشت شود و در مورد اینکه چه چیزی، اگر چیزی، باید تغییر کند، بحث شود.

عکس‌های قدیمی برای تعیین چین‌های جوانی پلک فوقانی بیمار مفید هستند. باید درک کرد که عکس‌های قدیمی یک تضمین یا حتی یک هدف را نشان نمی‌دهند، بلکه به عنوان یک راهنمای عمل می‌کنند. بسیاری از مردم هرگز پلک بالایی کاملاً “باز” ​​نداشتند و در سال‌های جوان‌تر “درپوش سنگین” به نظر می‌رسیدند و ارتفاع چین‌های پلک آنها 7 میلی‌متر است نه 10 میلی‌متر. معمولاً تلاش برای تغییر شدید ماهیت پلک بالایی آنها اشتباه است، مگر اینکه این تمایل و ظاهر بعد از عمل کاملاً مشخص شود. برنامه ریزی جراحی شامل تصمیم گیری در مورد اینکه آیا پلک بالایی یا پایینی یا هر دو عمل می شود. همچنین شامل تصمیم گیری در مورد تکنیکی است که باید انجام شود (تیغه فولادی در مقابل لیزر CO2، روش ترانس ملتحمه در مقابل روش خارجی برای بلفاروپلاستی تحتانی). هر گونه روش کمکی که باید انجام شود نیز باید تعیین شود. روش‌های کمکی شامل ترمیم پتوز ابرو (بلفاروپلاستی داخلی، مستقیم، کرونر یا آندوسکوپی)، ترمیم پتوز، تعلیق غدد اشکی، بلند کردن پلک و سفت کردن پلک پایین یا کانتوپکسی جانبی است. برداشتن پوست پلک پایین یا لایه برداری با لیزر (یا هیچ کدام) نیست

یک تصمیم کلیدی دیگر نویسندگان از بلفاروپلاستی با لیزر CO2 با رویکرد پلک تحتانی ترانس ملتحمه حمایت می کنند. لایه برداری پوست CO2 برای رفع زائدگی پوست و فستون ها (در بیماران با انواع پوست مناسب) مفید است.

شیوه صحیح خوابیدن بعد از کاشت مو

3.عوارض عمل بلفاروپلاستی

این وظیفه جراح است که قبل از انجام عمل، بیماران را از خطرات احتمالی جراحی آگاه کند. به عنوان جراح، مهم است که از عوارض احتمالی جراحی آگاه باشید. عوارض بلفاروپلاستی می تواند جزئی یا جدی باشد. گرانش درک شده از یک عارضه ممکن است بین بیمار و جراح متفاوت باشد. ایجاد اعتماد و ارتباط برای یک رابطه پزشک و بیمار ضروری است، شاید حتی در یک روش کاملاً انتخابی و زیبایی شناختی با انتظارات و استانداردهای بالا مهمتر باشد. پس از عمل، مدیریت نگرانی های بیماران بسته به نگرانی می تواند از اطمینان بخشی تا مداخله جراحی متغیر باشد.

3.1.اکیموز و هماتوم سطحی کبودی

توسط هر بیمار بلفاروپلاستی تجربه می شود، بنابراین در واقع یک عارضه نیست بلکه یک عارضه جانبی مورد انتظار است. برای به حداقل رساندن کبودی، بیمار باید از مصرف داروهای ضد انعقاد خودداری کند، فشار خون خود را در صورت وجود کنترل کند و از ضربه، خم شدن و زور زدن بعد از عمل خودداری کند . استفاده از لیزر CO2 و حفظ میدان جراحی خشک با کوتر دوقطبی یا با فوکوس زدایی لیزر CO2، وقوع اکیموز بعد از عمل را به حداقل می رساند. کبودی بیش از حد می تواند منجر به بهبودی طولانی مدت، عفونت، سیکاتریزاسیون و رنگدانه های پوست شود.

پس از عمل، بیمار می تواند با چند مداخله ساده – کمپرس آب یخ و بالا بردن سر به بهبودی کمک کند. کمپرس آب یخ باید به طور مداوم به مدت 3 روز استفاده شود (به جز هنگام خوردن یا خواب). کسانی که سریعتر بهبود می یابند در بیشتر شب اول نیز فشرده می شوند. کیسه های یخ یا ماسک های یخ زده خیلی سنگین هستند که ممکن است به بافت های پلک آسیب برساند یا زخم ها را از بین ببرد. بیماران باید حداقل 45 تا 60 درجه سر خود را بالا نگه دارند. به طور حکایتی ادعا شده است که آرنیکا خوراکی قبل و بعد از عمل (یک عامل شفابخش گیاهی) در صورت تجویز در دوزهای معمولی کمک می کند.

3.2. جداشدگی زخم

عوامل خطر برای از بین رفتن زخم بعد از عمل شامل عفونت، خواب ناآرام و حتی ترومای جزئی بعد از عمل است. به حداقل رساندن بازشدگی زخم شامل انتخاب مناسب بخیه و قرار دادن بخیه است. برای بلفاروپلاستی پلک فوقانی، بخیه های پوستی با بالابرنده 6-0 پرولن یا بافت پرتارسال ترجیح داده می شود. بخیه های ابریشمی و قابل جذب پلک بالایی در بلفاروپلاستی پلک بالایی رضایت بخش کمتری دارند. بخیه های قابل جذب پلک فوقانی چه در پوست و چه به صورت مدفون، خطر واکنش بافتی یا از بین رفتن را دارند. پرولن بی اثر است و به طور تمیز بسته می شود که برای بستن دقیق زخم مفید است.

برش های لیزر CO2 به 7 روز برای بهبود نیاز دارند، بنابراین بخیه ها در روز 7 یا 8 برداشته می شوند. یک بخیه پرولن در حال اجرا، با چندین تقویت کننده قطع شده مفید است. ناراحتی بیمار ناشی از برداشتن بخیه با استفاده از فورسپس Jeweller و قیچی تیز Vannas به حداقل می رسد. برش ملتحمه ایجاد شده در بلفاروپلاستی پلک تحتانی ترانس ملتحمه هرگز نیازی به بخیه ندارد. این به این دلیل است که آنها بیشتر از اینکه مفید باشند ضرر دارند. اغلب در زمان بلفاروپلاستی نیاز به سفت کردن پلک پایین است. بسته به میزان شلی، می توان یک روش نوار تارسال جانبی کامل یا تاندون کانتال جانبی انجام داد. اگر نیاز به یک روش نوار کامل تارسال [5، 6] باشد، به بیمار به شدت هشدار داده می‌شود که از کشیدن یا خوابیدن روی پلک خودداری کند تا از گشاد شدن پلک جلوگیری شود. گشادی خفیف را می‌توان با آنتی‌بیوتیک‌های موضعی و خوراکی درمان کرد، اما یک انقباض کامل نیاز به دبریدمان و ترمیم سریع دارد تا از جمع شدن پلک پایین و ایجاد اسکار جلوگیری شود.

شلی پلک خفیف‌تر به‌وسیله‌ای از لایه‌برداری تاندون کانتال جانبی در زمان بلفاروپلاستی پلک پایین‌تر درمان می‌شود، و انقباض در اینجا کمتر شایع است و میزان خفیف‌تری دارد، و از این رو معمولاً می‌توان به صورت حمایتی مدیریت کرد. با این حال، زخم های خارجی پلک باید به طور متقارن قرار داده شوند و به دقت بسته شوند تا از عدم تقارن و زخم جلوگیری شود.

گاهی اوقات، خطوط برش ممکن است هیپرتروفی به نظر برسند، به ویژه در بیماران کلوئیدی. در بیماران آسیایی و سیاه پوست، لیزر CO2 را می توان با خیال راحت در داخل پوست برای حذف چربی استفاده کرد، اما به دلیل افزایش خطر هیپرتروفی اسکار و بد رنگی، باید از برش های پوستی لیزری در این بیماران اجتناب شود. شکل 1 نمونه ای از یک بیمار با هیپرتروفی اسکار و دیپیگمانتاسیون را نشان می دهد.

شکل 1 هایپرتروفی اسکار و بد رنگی پس از برش های بلفاروپلاستی پوستی انجام شده در جای دیگر با لیزر CO2 در یک بیمار شرقی. اگر خط برش در 4 هفته کمی ضخیم و قرمز باشد، زمان، ماساژ و کرم ویتامین E مفید است. به ندرت می توان از استروئیدهای موضعی یا تزریقی استفاده کرد، زیرا کلوئید واقعی پوست پلک نادر است. گاهی اوقات به جای هیپرتروفی اسکار، کیست های انکلوزیون اپیتلیال ایجاد می شود. مهم است که بین این دو تمایز قائل شوید، زیرا کیست نیاز به باز کردن سقف یا برداشتن آن دارد. خطر تشکیل گرانولوم بخیه با استفاده از بخیه های پرولن و برداشتن کامل آنها در زمان مناسب کاهش می یابد. در نهایت، برش های ملتحمه گاهی اوقات می توانند گرانولوم های پیوژنیک ایجاد کنند. می توان یک دوره کوتاه مدت از استروئیدهای موضعی را آزمایش کرد. در غیر این صورت، درمان برداشتن گرانولوم پیوژنیک است.

3.4. اصلاح بیش از حد پلک بالا

اصلاح بیش از حد پلک بالا ناهنجاری های زیبایی شناختی و عملکردی ناشی از برداشتن بیش از حد پوست و چربی و از زخم ها و چسبندگی های بیش از حد ناشی از آپونوروز بالابرنده است. عوامل خطر برای اصلاح بیش از حد شامل ضربه قبلی به پلک، شرایط پوستی منجر به سفت شدن پوست و بیماری گریوز است. اندازه گیری و دقت کلیدی برای جلوگیری از تصحیح بیش از حد است. به طور کلی، جراح باید 10 میلی‌متر از پوست را زیر ابروها بالای برش چین پلک بالایی بگذارد تا از لاگوفتالمو جلوگیری شود، و اگر ارتفاع چین پلک کمتر از 10 میلی‌متر از لبه پلک باشد، بیشتر است. به دلیل ناتوانی در بستن پلک، کراتیت مواجهه غیرقابل درمان می تواند ایجاد شود. در بیمارانی که پوست بسیار بیش از حد، ابروهای کم پشت، لیفت قبلی ابرو یا بلفاروپلاستی قبلی دارند، باید مراقبت های ویژه ای انجام شود. با ایجاد چین پلک بالاتر در حین بلفاروپلاستی می توان به تأثیر بیشتر (از نظر بلند کردن پوست از روی مژه ها) برای برداشتن پوست کمتر دست یافت. ضربه بیش از حد به عضله بالابر، آپونوروز بالابر، و پد چربی پیش آپونورتیک می تواند منجر به جمع شدن پلک فوقانی، نمایش اسکلرا و لاگوفتالموس شود.

شکل 2 پس کشیدن پلک فوقانی پس از بلفاروپلاستی پلک بالا. کمبود پوست خالص را می توان با پیوند پوست با ضخامت کامل برطرف کرد. اگر جراح فکر می کرد که پوست بریده شده را در گاز مرطوب حفظ کند، می توان از آن تا یک هفته بعد از عمل استفاده کرد. پوست پشت گوش اغلب در دسترس است و جایگزین خوبی برای پوست پلک است. پیوند پوست در چین پلک بالایی قرار می گیرد تا به پنهان کردن آن در چین فوقانی کمک کند. با این حال، همیشه نسبت به بلفاروپلاستی اولیه که به صورت محافظه کارانه انجام می شود، زیبایی کمتری خواهد داشت و ممکن است تا یک سال طول بکشد تا ترکیب شود. اگر جای زخم عمیق‌تر نیاز به رها شدن دارد، باید در زمان کاشت پیوند پوست انجام شود. علاوه بر این، قرار دادن بخیه کششی پلک بالایی مهم است یا پیوند پوست بی‌اثر خواهد بود .

آزاد شدن اسکار عمیق‌تر خطر تصحیح کم یا بیش از حد را به همراه دارد که منجر به پتوز یا عود انقباض پلک می‌شود. تعمیر صحیح به خودی خود یک هنر است. برای دستیابی به نتیجه مطلوب ممکن است چندین تعمیر مورد نیاز باشد. علت انقباض پلک معمولاً ادغام سپتوم مداری در بافت های عمیق تر است. بنابراین، آزاد کردن سپتوم از این بافت‌های عمیق‌تر بسیار مهم است. در صورتی که پیوند پوست به اندازه کافی انجام شده باشد، افزایش طول ثانویه پلک فوقانی نیز می تواند به صورت خلفی انجام شود، بنابراین از برش پوستی دیگر جلوگیری می شود. یکی دیگر از تکنیک های مفید این است که بخیه کششی را بیش از یک هفته رها کنید. با درخواست از بیمار برای کشیدن بالابر با بخیه کششی به تعدیل ارتفاع پلک و دستیابی به ارتفاع دلخواه کمک می کند. بهتر است از پیوندهای جداکننده پلک فوقانی مانند صلبیه یا تارسوس اجتناب شود، زیرا غیرضروری هستند و می توانند برای بیمار ناخوشایند و قابل لمس باشند.

شکل 3 نمونه ای از لاگوفتالموس ثانویه به تصحیح بیش از حد پلک بالایی را نشان می دهد. به دلیل پیچیدگی‌های اصلاح پلک فوقانی اصلاح‌شده، درجه خفیف‌تری از لاگوفتالموس علامت‌دار را می‌توان از طریق ارتفاع پلک تحتانی با پیوند لایه‌ای خلفی پلک تحتانی، همانطور که در بخش بعدی شرح داده شده است، بررسی کرد. این می تواند لاگوفتالموس را بدون برش های خارجی قابل مشاهده یا خطر پتوز القایی یا پیوندهای ناخوشایند پوست در هنگام استفاده بهبود بخشد. مقدار لاگوفتالموس باید به حدی باشد که ارتفاع پایین پلک آن را از بین ببرد. به طور متوسط، این مقدار بین 1 تا 2 میلی متر است. همچنین موقعیت پلک پایینی باید به گونه ای باشد که بالا آوردن آن به آن مقدار بیش از حد عنبیه تحتانی را نپوشاند.

شکل 3 به اصلاح بیش از حد پلک فوقانی. برداشتن چربی اضافی یا بالا بردن غیر طبیعی چین و چروک می تواند منجر به ظاهری توخالی در پلک بالایی شود. حتی مقدار متوسط ​​آن می تواند برای بیماری که همیشه پلک های سنگین داشته است ناراحت کننده باشد.

زمانی که بیمار یاد می‌گیرد که ابروهایی را که قبل از عمل به‌طور مزمن قوس‌دار شده‌اند (به دلیل درماتوکالاز) شل کند، چین پلک بالایی را نرم می‌کند و خود چین به وضوح کمتر مشخص می‌شود. پر کردن نواحی توخالی می تواند مشکل ساز باشد. مروارید چربی، تزریق چربی، پیوند چربی درم و تزریق آلوپلاستیک را می توان امتحان کرد. این خطرات قابل توجه است و شامل اثر کوتاه، زخم و بی نظمی بافتی، خطوط ناهموار، و پتوز و جمع شدن پلک است. کوری و سکته آمبولیک می تواند با تزریق تصادفی داخل وریدی یا داخل شریانی این مواد، به ویژه در نزدیکی عروق فوق اوربیتال رخ دهد

 

3.5. اصلاح بیش از حد و عقب کشیدن پلک پایین

تغییرات بعد از عمل در موقعیت پلک نیز می تواند پس از بلفاروپلاستی پلک پایین رخ دهد. ناهنجاری های موقعیت پلک تحتانی شامل جمع شدن پلک تحتانی با نمایش اسکلرال، گرد شدن کانتور پلک پایین، گرد شدن زاویه کانتال جانبی و اکتروپیون می باشد. اینها می توانند ناشی از کمبود پوست، اسکار لایه میانی (سپتوم مداری) و سیکاتریزاسیون لایه خلفی (کشنده و ملتحمه) باشد که در شکل های 4، 5، 6، 7 و 8 مشاهده می شود. پلک اغلب در زمان جراحی نادیده گرفته می شود، که به سایر ناهنجاری ها اجازه می دهد بعد از جراحی خود را نشان دهند

3.11. خونریزی